jueves, 30 de agosto de 2007

La movida madrileña: para que veais que sigo disfrutando...

Pues eso... las tapitas del bar...



Las cañas...


Y de vez en cuando alguna pachanga...



Es la vida ICEX corporativa.

An interesting little story: there are 4 things that you cannot recover

My good frinend little indian has sent me this email. I have seen similar ones before and I like this kind of reflexions. Enjoy it.





































lunes, 27 de agosto de 2007

Cocacola en Praga

Ya sé que estoy perdiendo ritmo de actualización del blog, pero es que estoy en Madrid haciendo el curso de formación del ICEX, en el que no nos dejan usar internet, y en casa no tengo ni ordenador.

Eso sí, cuando esté finalmente asentado en algún sitio, con un ordenador y conexión a internet, ¡publicaré de golpe todo lo atrasado!

Mientras, os dejo este anuncio que me ha gustado, y me ha traido memorias de mis tiempos en Praga. La que veis es la plaza vieja (Stare Mesto Namesti).

viernes, 10 de agosto de 2007

Vacunas...

Ya me he vacunado de la hepatitis A.


Me estoy poniendo a punto del tifus con unas pirulas.


Y en breve tocará vacuna del tétanos.


Pero tranquilos, que si os animais a visitarme, ¡para un mes no hacen falta tantas historias!

En cualquier caso, si os quereis quedar tranquilos, debeis llamar a Sanidad Exterior en A Coruña (o en vuestra provincia).

miércoles, 8 de agosto de 2007

Futuros post

Nuevamente, pasaré unos días incomunicado sin conexión a Internet.

Son unos cuantos temas los que tengo en mente tratar en el futuro, y por sí teneis preferencia porque empiece por uno u otro aquí os los indico:

* Camino de Santiago: Camino del Norte y Camino Francés desde Piedrafita
* Funcionamiento e historia de la gaita
* Restaurante: O Copeteo
* Restaurante: Zorza Completo
* Restaurante: Cetarea de Cobas
* Restaurante: Casa Trillo
* Derechos de autor en blogspot
* Idioma chino: vocabulario básico
* Idioma chino: principales similitudes y diferencias con el castellano y el inglés
* Monumentos: Guerreros de terracota
* Monumentos: Varias zonas de Ferrol

¿Alguién se animará a comentar de que le apetece indagar primero? ¿Alguna otra sugerencia?

SGAE ladrones

Afortunadamente, el año que viene no tendré que pagar canon (no creo que sus largas manos lleguen hasta China). Pero para los que os quedais aquí video denuncia.

Mi parecido con... el Phascolarctos cinereus

Comúnmente denominado Koala. Alguien terriblemente especial en este momento me dijo que tenía un gran parecido con este mamífero marsupial que habita en los árboles de Australia, por mi manera industriosa de dormir.


Buscando información en la wikipedia, llegué a la conclusión de que tengo mucho más parecido que ese:

-Cada mano tiene cinco dedos, dos de ellos opuestos a los otros tres, los cuales, a semejanza del pulgar humano, pueden moverse en oposición a los otros dedos. Esto le permite aferrarse a los árboles con más facilidad. Yo también tengo gran facilidad para escalar árboles, y cuando era pequeño, era mi afición favorita en el Porto.

- Sus rasgos distintivos son una oscura nariz sobresaliente y unas grandes orejas, de lo que se deduce que el olfato y el oído juegan papeles importantes en su vida. El koala tiene una cabeza grande en proporción con su cuerpo, y su masa cerebral es relativamente pequeña. ¡¡No me digáis que no soy clavadito en todos estos aspectos!!

- Su vista es, sin embargo, más bien mediocre. Yo era miope perdido

- Las poblaciones de koalas solo pueden extenderse si se encuentran en el hábitat adecuado. Este incluiría los árboles preferidos por los koalas (principalmente eucaliptos, pero también otros) que deben crecer asociados en cierto modo sobre un suelo adecuado, además de suficientes precipitaciones. Además, debe haber otros koalas viviendo en las proximidades. Como yo, que no me gusta vivir sólo, me gusta Galicia porque llueve, y necesito un hábitat adecuado para ser feliz.

- Los koalas viven en los árboles y realizan la mayoría de sus actividades de noche. Cierto es que la noche a mi también me confunde.

- No se encuentran cómodos en el suelo, donde caminan a gatas. Las noches de juerga suelen producir igual efecto en mí, haciendo que me entren ganas de subir a las mesas, y de volver a casa a cuatro patas.

- Para ahorrar energía, duermen 20 horas al día, más que los perezosos, que duermen unas 18 horas diarias. Ayyy! Si yo pudiera igualarlos... pero me suelo conformar con 14 horas diarias.

- Sus depredadores naturales son los dingos, las lechuzas, las águilas, los varanos, los buitres y las serpientes pitón. Desde luego a mi los buitres también sabéis que me ponen de mala ostia. Odio a la peña que va gorroneando.

- Las épocas de sequía y, sobre todo, los incendios también pueden resultar peligrosos para ellos. Sí... cuando no hay dinero para copas, y empieza la sequía, empiezo a sentirme terriblemente...

- Son muy exigentes a la hora de elegir sus alimentos. Igualmente que ellos disfruto con el buen comer

- La población de los koalas posee un sistema de comunicación y organización complejo, que le garantiza la cohesión social. A pesar de que son solitarios (excepto en la fase de apareamiento), se organizan en poblaciones estables bajo una jerarquía social, en la que se establecen diferentes territorios y, dependiendo de la posición que ocupen, se comportan de una u otra manera. Si el orden se desestabiliza, influye en el grupo. Algo así, a grandes rasgos, viene siendo mi vida...

- Los machos prefieren territorios donde se unan con uno o varios territorios de hembras. No son nada tontitos ellos... y yo en cambio elijo la facultad de Informática, con un número de hembras muy escaso.

- Dentro de un territorio, hay árboles a los que no pueden acceder algunos koalas. Gracias a este comportamiento la población se equilibra. Esto también explica por qué los koalas jóvenes deben abandonar a sus madres. En el caso de que permanecieran junto a sus madres, competirían contra ellas o contra otros animales para obtener alimentos. Los koalas jóvenes deben establecerse en las zonas periféricas de una comunidad. Eso también me pasa a mi. Tengo que viajar a otras zonas a establecerme...

- No está claro si son los machos los que van en busca de las hembras o si ocurre al contrario. Esto aún lo discutí también hace poco... y no está claro cual es mi comportamiento al 100%

- Los machos dominantes se aparean con todas las hembras que tengan a su alcance y defienden su posición como sea posible, aunque los otros machos también buscan su oportunidad. Y parecían animales inocentes...

- Sus orejas suaves y su gran nariz le confieren, junto con su carácter amigable, un gran parecido con los ositos de peluche. Como yo... que soy un inocente osito


En resumen, visto lo visto, parece que los koalas y yo gozamos de una gran semejanza. ¿A que animal creéis que os parecéis vosotros y por qué?

Mi año Erasmus...

Este video va por ti, Javi Novo, para abrirte apetito con lo que tus sentidos podrán gozar en tierras austriacas. Espero que lo pases solo la mitad de bien que lo pase yo, y tendrás ya un año inigualable. Conociendote como te conozco, que se prepare Austria... esto será peor que el paso de Atila, rey de los hunos!

martes, 7 de agosto de 2007

Ciudadanos. ¿Los prefieren maleducados?

Hace poco leí en La Voz de Galicia un artículo de opinión con tal titular. No puedo estar más de acuerdo en todo lo que se recoge en él.
Cuando estaba en mis tiernos 17 años, andaba yo perdido por un insituto (el Spencer High School) en tierras americanas. En el segundo semestre, la counselor (alguién que te asesoraba sobre las posibles asignaturas que debes coger), poco menos que me abdujo a coger la asignatura de Gobierno Americano.

La decisión no fue mucho de mi agrado. De aquella tenía yo cero interés en la política, para cuanto más que me diesen la chapa con la americana.


Fuí a esa clase con el pleno convencimiento de que sería un desperdicio en mi formación. Pero sorpresas de la vida, acabo resultando ser la que estudié con más interés y pasión (bueno, sin olvidar la asignatura de Computer Programming II con Mr. Siepkes. ¡Fueron mis primeros pasos con Pascal!)

Allí había un gran profesor, Mr. Bomgaars. El primer día, nos hizo un test para saber dónde encajabamos políticamente. El resultado en mi caso fue bastante interesante. Las puntuaciones no las recuerdo, pero supongamos que estaban en la escala de -100 puntos (extrema izquierda) a 100 puntos (extrema derecha). Si la americana más izquierdista tenía una puntuación de -30 puntos, y la gente solia estár relativamente pegada en puntuación, ¡¡yo marchaba hasta los -60!! No fueron pocas las veces que el maestro se dirigía a mí preguntando, ¿cuál es la opinión de nuestro pequeño comunista español?

En cualquier caso, fue una gran fortuna alcanzar esa puntuación. La clase se organizó como si fuese el Congreso, y dependiendo de nuestra ideología, se nos sentó en la clase. Yo, lógicamente, estaba en la ultima fila, totalmente a la izquierda. Pero dado que en USA las mujeres son más demócratas que republicanas, ¡estaba totalmente rodeado de féminas! La pena es que son bastante más atractivas las animadoras del equipo de fútbol americano, que las que están en la clase de gobierno. Pero algo es algo...

Volveré a intentar centrarme en el tema. Para mí, esa asignatura me descubrió el mundo político en el que vivimos, y el papel que jugamos en él. Fue allí donde aprendí desde cuestiones triviales, como el numero de congresistas y senadores y cuantas enmiendas tiene la constitución, hasta otros de mucha más importancía, como en que consiste la constitución américana, los derechos civiles,la necesidad de independencia entre los tres poderes (idea original de Montesquieu), el funcionamiento del sistema electoral, del senado y el congreso, y de cómo los presidentes americanos habían intentado sacar mejor partido a sus estratégias políticas. También los límites difusos entre libertad y orden. Y muchas, muchísimas cosas más, que lamentablemente ahora con el paso de los años (ya han pasado unos siete) ya no recuerdo.

Lo bueno para mí de esa educación que recibí, es que muchos de los valores aprendidos, son fácilmente extrapolables a nuestra situación en España. Pero cuando regresé, medité el asunto, y llegué a la conclusión de que pena que mis compatriotas, a mis amigos españoles de escuela, no les hubiesen enseñado nada similar.

No es de extrañar que aquí sólo se vea a los políticos como ladrones. Si nadie nos ha enseñado que función tienen, y día tras otro se levantan nuevos casos de corrupción, ¿que cabe esperar de ellos?

Normal también que cuando vamos al extranjero, no respetemos ni símbolos ni banderas. ¿Quién nos ha explicado para que valen, y a tenerles respeto?

Los modales y educación, parecen cosa del pasado. ¿Cómo no van a parecerlo, si hoy en día no se enseñan?

Por todo lo anterior, no puedo entender la postura política del PP con la asignatura Educación para la Ciudadanía. Precisamente de todo esto de lo que estoy hablando, es más o menos los valores que ellos defienden. ¿Estarán en una campaña de no sistemático a cualquier cosa hasta las próximas elecciones?

Puedo entender un poco mejor la postura de la Iglesia. Verán esta asignatura como una intromisión en un campo para el que quieren competencia en exclusividad, el de la moral, la ética y el civismo. Pero con esa libertad para enseñar lo que crean oportuno ya cuentan en España en su feudo, en sus iglesias. Como ya dijo al que más han de respetar: "Al César lo que es del César y a Diós lo que es de Diós"

Lo único que temo de la asignatura, es que muchos profesores la usen para imponer sus principios e ideologías sobre los alumnos. Pero esto ya es como en cualquier otra asignatura, hay buenos profesores, y malos profesores, y poco que hacer en ese sentido.

Como punto final, agradecerle a Mr. Bomgaars la fortuna que tuve de participar en sus clases. Que todos los maestros que impartan esta asignatura tengan su buen talante e imparcialidad a la hora de impartirla.

Iglesia de San Francisco en Ferrol

Iglesia neoclásica construida en 1757, ocupando el lugar del antiguo convento de San Francisco levantado por Fernán Pérez de Andrade (siglo XIV). Pasa por ser el puente de unión entre los barrios de A Magdalena y Ferrol Vello, aunque escondido entre otros templos de la arquitectura religiosa ferrolana.

Convertido es un altar castrense, es San Francisco uno de los ejemplos gallegos más sobresalientes realizados por los religiosos observantes franciscanos. Como se puede deducir, este año celebra su 250 aniversario, aunque no hay ningun tipo de evente preparado para celebrar tal acontecimiento.


Sobre su planta rectangular se inscribe una planta de cruz latina, de la que sobresale el espacio destinado a la capilla mayor y la sacristía.

Las tres naves están separadas por gruesas pilastras toscanas y una tribuna recorre el templo sobre las naves laterales hasta llegar al crucero, el cual se abre a la nave principal mediante arcos carpaneles.

Conserva un magnífico retablo obra del escultor neoclásico José Ferreiro y valiosas tallas en madera. En su exterior una sobria fachada dividida por pilastras toscanas pareadas que descansan sobre altos basamentos formando tres calles. En su lateral derecho, cuenta con unos jardines notables.

En ese exterior, llamá la atención la asuencia de torre alguna de campanarios. La explicación hay que buscarla en la Armada: no quería la Marina que la visibilidad de su observatorio se viera perjudicada. De ahí que parezca una pieza a espera de un remate.

La totalidad del edificio se hizo en piedra y argamasa que luego se revistió y blanqueó, algo típico en la arquitectura religiosa del sigo XVIII.

Como iglesia castrense, depende del Arzobispado Castrense con sede en Madrid. Y finalmente como anecdota, es en esta iglesia donde el Generalísimo Francisco Franco recibió bautismo.

Y ya en lo personal, es donde mi hermana a contraído matrimonio hace ya algo más de un mes.

domingo, 5 de agosto de 2007

¿Suspender galego xenera odio?

Nunha entrevista publicada fai pouco en La Voz de Galicia, di Benigno López González, actual Valedor do Pobo, que "Si a un niño se le suspende por el gallego, logramos que le coja odio".

Continua afirmando: " Si a la juventud se le impone el gallego, se le exige a unos niveles de asignaturas como Matemáticas, Historía, o Literatura, lo único que se está logrando es que ese niño, ese joven, logre adquirir una animadversión frente a un idioma, en vez de cogerle cariño.[...]. Si a un niño se le suspende por el gallego, si se le deja por esa simple (sic) asignatura colgado para el curso siguiente, lo único que logramos es que le coja odio al idioma."

Preguntome cal será ó motivo polo que en España se lle da tampouco valor os idiomas, tanto os propios coma os alleos. ¿Non serán os idiomas tanto ou mais importantes que a xeografía,historia, literatura ou filosofía? ¿Non parece que con estas frases o Valedor quere relativizar e rebaixar o nivel do idioma galego contra outros coñecementos?

Dito esto, na miña experiencia a educación lingüística está mal enfocada. Na miña opinión, sobran horas e cursos de galego e castelán. Son as nosas linguas, non creo que precisemos 15 anos de ensino para aprendelas. O que me aconteceu na miña infancia, e que ano tras ano voltabamos a estudiar o mesmo, reinventando a roda. Outro tanto ocurría co inglés. Penso que cada ano teñen que quedar fixados uns coñecementos. De non ser así, o estudiante terá que repetir ata que os adquira. E así podemos ir avanzando de nivel curso tras curso.

Coas horas aforradas, deberíase dar un par de anos doutro idioma da Unión Europea, sendo esta unha opción a elexir polos estudiantes sempre que haiba un numero mínimo por clase.

Pero coa situación política actual, parece imposible pensar que os partidos nacionalistas vaian consentir en avanzar nesa dirección. Así que... todo o que acabo de escribir é unha utopía.

Pizzería Sol

Ayer hubo visita, y despues de una buena tarde disfrutando de la playa del Baleo, había una hambre perruna. Pusimos rumbo a la pizzeria Sol.

Llegamos bastante tarde, con lo cual no hubo problema en que hubiese mesas libres, y juntando dos tuvimos sitio para los siete que eramos (Darío, Oscar Becerrea, Carlos, David, Juan Diego, Elena y yo).

Pedimos 4 raciones de pizza, que ahora recuerde creo que fueron una de queso, otra de champiñones, y la especial y la sol, que no son de las que mas me aportan, porque llevan anchoas, pero incluso así estan buenas.

De beber no hubo las habituales cañas por el nivel de deshidratación que traíamos de la playa. Una botella de agua grande y un par de cocacolas.

Mientras esperabamos por las pizzas, ya nos entro la desesperación, y como el sitioo ya lo tenemos catado Dario y yo por sus terribles tiempos de espera, pedimos una ración de ensaladilla. Fue de un tamaño más que aceptable, porque nos dió para que cada uno de los siete tomasemos una tapa.

Ya llegaron las pizzas, y ahí empezo un ataque mortífero. Algunos tuvimos que agonizar, pero al final no sobró nada. Una pena, porque yo pensé que no estariamos tan famélicos, y la sobrante nos la podían empaquetar para el desayuno.

Eso sí, acabamos tan petados, que ya no hubo sitio para postres, así que no los podré comentar.

Y despues de tal atracón, precio final.... ¡Sólo 31€!

Resumiendo, esta es mi valoración:

Puntos fuertes
+ La calidad de la pizza
+ El precio es alarmantemente barato
+ En la zona no hay problema para aparcar
+ Un local y baños limpìos


Puntos débiles
- El tiempo de espera por las pizzas es desesperante
- Nunca se sabe cuando estará abierto. Incontables las veces que he llegado y me he encontrado con la desilusión de verlo cerrado
- No hay servicio a domicilio
- El local es un poco "frio". No tiene carácter para ser considerado "enxebre", y tampoco es en plan fino

Se puede comparar con...
Cambalache, Pizza Movil, Pizza Tuto, Telepizza, Pizzeria Sol

Con respecto al primero, queda muy por debajo en "finura". No es un sitio que se pueda considerar elegante para llevar a tu novia a una cena romántica.

Confrontando a los tres siguientes (y también a Cambalache), tiene la ventaja de no sentirte en una franquicia más. No te tomarán el pelo con ofertas (al más puro estilo americano) 2x1 y similares. Y económicamente saldrá mejor de precio.

Conclusión final:
Excelente lugar para comer a hartar una pizza deliciosa, diferente en cuanto a su sabor y preparación del resto de los sitios. Y a un coste ridículo. También puedes pedirla por teléfono y recogerla.

Menu pedido para 7 personas:
Ensaladilla
4 raciones de pizza (la racíon va desde los 3.25€ de la margarita a los 4.50 de la espcial y la Sol)
Agua y cocacolas
Total: 31 €

Restaurante: Pizzería Sol
Dirección: Estrada De Castela, 655
Narón (A Coruña)

Teléfono: 981 385 400

sábado, 4 de agosto de 2007

Servizo de aluguer de bicicletas en Ferrol

Fai uns meses tiven a oportunidade de disfrutar da cidade de Lyon na compaña do meu amigo Hugo. Realmente parece unha cidade que sen ter nada que resalte podese dicir que conta cun certo encanto, e sobre todo, da a impresión de ser un lugar agradable onde vivir.

E unha das cousas que mais me fixo disfrutar e que quedará para a memoria (normalmente co paso do tempo solo lembramos as pequenas anecdotas dunha viaxe) será o pasear día e noite cunha "velo" (bicicleta para nós) de aluguer.

Por tanto, non puiden mais que encherme de ledicia cando lin que un proxecto similar sería posto en marcha en Ferrol.

Pero o pouco tempo, decateime que non podía ser que finalmente estiveramos a facer as cousas ben (sen chegar a ter tampouco ideas orixinais). E sí, creo que xa podo dar os detalles de porque o proxecto vai fracasar.

Pero bueno, empecemos coa información e logo xa pasamos ás criticas, que ata haberá algunha parte positiva.

En primeiro lugar, facer saber que esta idea surxe do anterior goberno, así que creo que de momento non lle podemos adxudicar ningunha idea o actual.

O sistema contará con tres cabinas, unha no barrio de Esteiro, outra no porto interior, e a última no paseo marítimo de Caranza.

Poderase coller unha bici por un período de duas horas e despois será necesario pagar un suplemento aínda por concretar.

O aluguer farase mediante unha tarxeta que virá cun custo diferente, en función da tarifa. Haberá un bono anual por 20€, un semestral por 12€, e un semanal por 5€. Non se descarta estudiar outros como un familiar, ainda que novamente sen decidir.

O custo solo da instalación dos postos foi de 140.000 € con fondas da administración galega

Dito todo ó anterior, ¿porque son tan pesimista? Pois simplemente por un análisis comparativo coa situacion en Lyon.

Para comezar, os aspectos de imposible solución, pero que estan ahí. Isto é, a nosa climatoloxia sempre chuviosa, e as pendentes como pode ser Canido. Os dous factores farán que a oferta sexa menos atractiva que o é na outra cidade.

Outro punto díficil de combatir e a ausencia dun sentimento ecolóxico na cidadanía. A xente prefire coller o coche e gastar dous litros de gasoil para comprar un cartón de leite no super.

Nembargantes, penso que son outros os factores que convertirán o proxecto nun fiasco.

En primeiro lugar, a absoluta ausencia de carriles bici que vain dalgun lado a algún outro. Si, na actualidade temos dous operativos, o da Avenida de Esteiro e o da Malata, pero ambolos dous nacen e morren nese lugar, e non hai en toda a cidade un so paso ou semáforo para bicis. Esto limita o uso das bicis a simple ocio, e non un ocio normal, se non nun deporte de risco, tendo en conta o pouco respeto que hai neste país por parte dos automovilistas ós ciclistas.

Outro tema que fará que o sistema se vai o traste é a situación actual de Ferrol como zona de guerra. Aquí nas noites libranse autenticas batallas dignas dunha película bélica. Co vandalismo que temos, ¿canto han de durar os postos de servizo e as bicis intactas?

Isto engancha con outro punto. Estou plenamente convencido de que non hai ningun plan de reparación das bicis. Os governantes pensarán que unha vez poñan a idea en marcha, xa queda en uso para sempre. Nun mes todas as bicis estarán pinchadas, co manillar mal axustado, etc.

Novamente entrando en comparacións, os tres puntos de atraque fan ganas de rir comparados cos centos deles que debe haber en Lyon. Creo que ás tres zonas elexidas son apropiadas, pero claramente insuficientes. Porque é ridiculo ter que coller o coche para poder coller unha bici. ¿Quén vai facer tal cousa? Ten que haber postos cada kilometro á redonda minimo.

Outro tema de menor calado, será os impedimentos que terán os turistas estranxiros. Xa que a tarxeta so cha dan co DNI, ¿como farán eles? ¿Haberá alguen que os asesore no seu idioma ou ó menos no de Shakespeare?

A noticia informa de que para darle publicidade existira a página web www.ferrolenbici.com. Sorpresa... ¡non existe tal paxina polo momento! ¿Quen se vai enterar do servizo se non se fala del en ningures?

E como non, como todo proxecto dirixido polos nosos governantes, ten garantía de retraso. Nun primiro momento anunciouse que estaría para Xuño. Logo dixose que o un de Agosto. E ahora está parado por un "fallo informático" (¿cantas veces na miña vida terei oido eu esa excusa?).

Finalmente, as casetas non estarán en funcionamento as 24 horas do dia como en Lyon, se non que solo 10 horas por día (e non sei porque me da que será totalmente imposible saber cal será o horario).

En resumo, creo que a conxunción de todos os anteriores factores fará que ó que de primeiras é unha boa idea trasladado a Ferrol quede como un novo fracaso na nosa gran cronoloxía deles.

Xa por último, creo que esta misma iniciativa podería fomentar o noso Camiño Inglés a Santiago. Pero esto será cuestión dun post en gran profundidade.

Como vemos los daltónicos...

Los que me conoceis, sabeis de mi escaso buen gusto al vestir. A factores controlables como que sea tacaño comprando ropa, y en general dejado en el pensar como vestirme, y que siempre me importe poco el como me vea la gente, hay que añadir un factor ambiental no controlable. Mi daltonismo.

Creo que en la wikipedia podeis encontrar bastante información detallada, así que pasó de alargarme aquí. Por lo que leo, yo sospecho que tengo un daltonismo tricromático denominado deuteranomalía.

Simplemente decirle a la madre de mis hijos (si es que llega a haber tal cosa algún día), que es hereditario... aunque las niñas están más a salvo, por ser un gen recesivo ligado al cromosoma X.

También para los que querais imaginar como es nuestra visión, podeis comprobarlo con un simulador denominado Vischeck

Ya como comentario para la meditación, decir que algunos daltónicos pueden ver más matices del violeta que las personas de visión normal y son capaces de distinguir objetos camuflados. Lo que me obliga a plantear que tal vez seamos los daltónicos los que vemos correctamente, y el resto de la humanidad el que percibe los colores erroneamente. Porque después de todo, ¿como sabemos que es lo que ven los demás? Tal vez lo que yo veo y denomino rojo no tiene ninguna similitud con lo que otra persona ve y denomina rojo, pero ambos usamos la misma palabra para eso pues así nos la enseñaron cuando eramos pequeños

Telefónica disfruta feliz

No hace demasiado salió en todas las cadenas de televisión la noticia de que había sido impuesta la multa de cuantía más elevada por la Unión Europea en el mercado de las telecomunicaciones. El motivo, un abuso "muy grave" de posición dominante en el mercado español de internet de alta velocidad. Los 152 millones de euros hicieron que fuera definida en su momento como "ejemplarizante".

Pues bien, el mismo día de la decisión, las acciones de la empresa subían su cotización en bolsa.

Y ahora, poco tiempo después, son publicados sus beneficios. Despues de dotar presupuesto para la multa (lo cual ni siquiera implca que finalmente la vaya a pagar, puesto que pueden prosperar impugnaciones), la compañía obtiene los beneficios más elevados de una empresa española no financiera.

Me pregunto yo, ¿que tiene entonces de ejemplarizante la multa? Y si esta es la más grande, ¿como han de resultar el resto de multas de irrisorias para Telefónica, y también sus competidoras? ¿Puede uno sentirse satisfecho sabiendo que está pagando más de lo que debe por un bien que ya debe ser considerado básico como es Internet, sabiendo que no hay ningún organismo que nos proteja?

Y lo que para mí es la pregunta clave, ¿cómo sería posible fomentar la competencia para que finalmente acabe el monopolio de Telefónica en las comunicaciones, y muchas otras empresas en sus respectivos mercados?